Havadan sudan, eften püften ya da ordan burdan

Herkese merhaba,
Gördüğünüz üzere yazı ekleyemedim ve yorumları toparlayamadım bir süredir. Gerekçelerim belli ama ben bir kez daha karalayıvereyim şuraya: Burayı günlük olarak kullanmıyorum, -kimse lütfen üzerine alınmasın- bu oldu, şu oldu diye haber havadis noktası değil de yazmak istediğim, içime dert olan, düşünüp düşünüp çözemediğim şeyleri yazıyorum, ve yalan konuşmamak, açık açık demek lazım ki yazabiliyor muyum diye bakıyorum. Konusu gündelik olmayan, yazmalıyım bugün diye bir zorunlulukla sündürülmeyen, içimde halihazırda varolan korları söndürmek için, ya da yepyeni ışıklar görüverdiğimde onları satırların arasına dolgu etmek için, ya da belki sadece -evet, evet- gün içinde önüme çıkıveren tek bir kıymığı (battı ya) suda kaynatıp çorbasından yazı etmek için yazıyorum bu yazıları.

Yazıları pörtletiyorum çoğunlukla, hazırlıklı olmuyor, başka yerlerde yazıp üzerinden binyediyüz kere geçip toparlayıp buraya taşımıyorum, eğer bu yönetim şeysinin teknik sıkıntıları olmazsa. Bu diyorum, zira yazıları çoğunlukla panelden yazı ekle penceresinin içinde yazıyorum, çıkıyorum. Doğru, altım kuru kalıyor, ahaha.

Yani toparlarsak, özünde yazı olsun diye yazıyorum, içerik olarak o kadar da hayati şeyler yazmıyorum. O nedenledir ki de yazılar oluyor sadece burada. Atlayan zıplayan şeyler, süsler, resimler falan çok ön plana çıkmıyor, hatta çıkasıları varsa da höt deniyor şahsım tarafından. Sade yoğurt, sadece sütlü/vanilyalı dondurma gibi oluyor burası. Bu sayede hızlı yükleniyor, yazılar esas odak noktası oluyor falan sanıyorum, seviniyorum. Ama ben -bildiğiniz gibi- çeşit olsun diye değişik şeyler yapmayı seviyorum. Sırf iş olsun diye yeni lezzetler de deniyorum, işimi ince eleyip sık dokumadan da değiştirebiliyorum. Yani zor ayağa kalkıyor ama kalkınca da şöyle iyice bir dolanmadan oturmuyorum. İlla ki de aynı yere oturmuyorum.

Of uzattık, diyeceğim o ki bu yazıda yine farklı şeyler yapacağım. Hem renk olacak, hem uzun süredir yokluğuma cevap olacak, hem de eğer olursa güzel bir kapak olacak. Kapak ne diyorsan, iyi oku okuyucu. Atlarsan bi daha açıklama yok, ona göre. Kaçırma.

Bi kere neler oldu, bizdenbi arkadaş askere gitti, işler yoğunlaştı. Hareket eder oldum. Mesela cuma günü uçtum Trabzona, ordan iki saat de doğuya, şu meşhur sahil yolumuzdan. Size bir şey diyeyim mi, bitmemiş o yol. Otoyol diyenlere de bakmayın, iki geliş, iki gidiş bölünmüş yol işte. Ha o da en iyi yerinde. Bazı şehir geçişleri daha bitmemiş, bitti denilen tüneller ışıklandırılmamış, havalandırılmamış. Şerit, tablela desen hak getire. Ha yolu kısaltmış mı evet. E peki sahilin içine etmiş mi, ona da evet. -Burası propoganda oldu, devam edeyim ben-

Gideceğimiz yere vardık. Akşama kadar işimize başlayamadık. Gerekli altyapı için debelendik, başka başka işler ettik. Ha yapmasak, iş ortada kalacaktı. Oramızı buramızı yırttık ama en azından temel bir noktaya gelip işimizi edip koştura koştura gerisingeri akşam uçağına yetiştik. Bu sayede bazı blogcularımızın efkarlı, heyecanlı ya da kendilerinin içinde ne varsa o duygu ile hep baktıkları kapkara denize, Karadenize öyle doya doya bakamadık. Bakanlarla da görüşemedik.

Zamanda daha geri gidersek, hediye olarak yeni bir telefon aldık. Eski yazılarda demiştim, günün teknolojilerini kullanmıyorum, temkinli yaklaşıyorum, ekonomik ömür kavramını gerçek tutmaya çalışıyorum diye, hatta bunu görsel malzeme içermeyen yazılara gerekçe diye yazmıştım sanırım. O durum artık değişti millet. Yani aslında değişmedi de, elimdeki eski telefon ekonomik ömrünü yitireli yıl olmuştu, en sonunda altını(şarj) tutma yetisini de yitirdi. Güzel bir zaman denkgeldi, özel telefon yenilendi arkasında bir kamera ile.

Eski telefona bir selam olsun üst fotomuz.
İşte şu alttaki telefonla oynaşıyorum yeni bir meşgale olarak. Ivır zıvır, cart curt çekiyorum. Bu yazı da buradan sonra bir kolaj olacak, bir enstelasyon(hahayyt) olacak şu ana kadar seçilenlerden/çekilenlerden/seçilenlerden.


Ha mesela şu, bir taşla iki kuş olsun, yeni tel ve bir önceki yazıya konu olan kazak, e tabi başına o felaket gelmeden önce.

Gece pek geç vakitte işten çıkıp eve gidiyorum. Bunu yine bol bol yazamamama sebep niyetine alın, giderken yolum şöyle alttaki gibi birşey, ha ev dükkandan 3 kilometre uzakta, 3 dakikada gidiyorum, o ayrı.

Ha bu arada, yazmıyorum diye gitmiyorum, yemiyorum sanılmasın, Güvece gidiyorum tabii. Yediğim haltlardan birkaç örnek de alttadır.

	çatalhöyük müydü bu.
	kabak çiçeği dolma(bulursanız kaçırmayın derim)
	kapama,  mantar kavurma, elma hoşafı, gavurdağı salata
	kapamanın üstte yeşil durduğuna bakmayın, renk oyunu olmuş o, asıl böyle.
	bu da Cem'in yediği yuvalama idi herhal.
	yine bir ar-ge çalışması, ıspanak çorba
	niğde tava

Hepsini bir günde/anda yemedik tabii, o kadar da değil arkadaş. Suyunu çıkaracam ya yazının, çektiklerimin hepsini birden koydum. 3 farklı güne dair notlardır bu üsttekiler.

Ulen o kadar yiyosun, biraz da evde et şu işi diyenler için hemen alta alalım sizi.

Kibar bir şeberme olacak, yine fotoğraf makinesi gibi davranılan telefonun benden çektikleri ve şirket reklamı altta bununan pozda efem.

Bakın çok amaçlı bir poz daha, hem bolca yazdığım berber Muharrem abinin neticesi, hem tel reklamı hem de optik oyunlarla bezenmiş şebek ben. Böyle anlattığıma bakmayın, çektim oldu işte.

Daha bir önceki yazılarda dert ettiğim ve sonuç itibariyle Antalya'ya karşı ödev olarak yaptığım fikri mülkiyet haklarına aykırı davranışın vesikası da şu oluyor. --Alakasız--Aa baktım da, kepçe de varmış bu üstteki fotoda.

Haber niyetine yazayım, daha önce de yazdığım Ümitköy/Çayyolu/Opet arkası Tadım Pizza farklılıklarına bir yenisini ekledi(ne komik oluyor değil mi haberci dili, salla) Müziğin yanına şiir dinletisi gecesi de yapmaya başladılar. Dün akşam ilki idi bu gecelerin, mekan sahipleri çok ısrar etmişler, kıramadık, bu da orada tıkındıklarımızın resmidir. Şiir okuyan Filiz isimli şair hanımı da çektim ama çok karanlıktı, anlaşılmıyor.

Şimdi sonuç olarak, halim vaktim yerindedir, keyfim de gıcır. Başımın kalabalık olma gerekçelerini, gelcem yorumlayacam deyip de ifa edemediğim görevleri biliyorum, ama blogları takip etmiyor da değilim, gelecem. Elim değdiğince, zamanım olduğunca ziyaret ediyorum. Bi abime bi yamuk olmuş gibi hissettim geçen gezerken, acımam dalarım, ona göre mesela. (ayar)

Yazmayanlara ufak ufak uyuz oluyorum, demeden geçmem, ona göre.

Yazmayan, bırakan çok olsa da, hala takip edilmesi çok zor, geniş bir blog ödevi var, yetişemiyorum, kendime de uyuz oluyorum, ona göre.

Bu yazıyı yazarken farkettim ki bu görsel ekli yazı işi bana uymaz, pek böyle yazı beklemeyin, uzun sürüyor, sevmedim, yani tarz çok da değişmeyecek, ona göre.

Ahayt, konu sıkıntısı mı çekiyorum. Yapmayın. Yazmak için konu aramıyorum ki, konu beni yaz diye üstüme atlarsa, beynimi kaşındırırsa yazıyorum ki.
Çok beklemeyin ama.

Yine bi bu arada daha. gergin abi beni yazmış. Eğer oğlan düşüyor, tutalım diye düşündüysen kaygılanma abi, buradayım. Ayrıca nasıl sevindim belli değil. Dur hatta gidip bi yorum yazayım altına. Ulen ne zor  ve sıkıcı işmiş fotolu yazı. Yapmeycem bi daha.

Yorumlara cevap da vereceğim, onu bekleyin.

İsimsizlere karşı kayıtsız kalma davranışım devam ediyor biliyorsunuz, ama artık tanıdık isimsizler var, onlara da ayıp etmek istemem, şimdiden bir arıza çıkarırsam affeyleyin.

Neyse kolaj bitti, yeterince kalabalık ve zor yüklenen bir yazı olmuştur inşallah bu sefer(dalma kapağı bu oluyor)