Kutlu Temmuz Ayı

Efendim, malumunuz olduğu üzere epey hararetli ve hareketli bir Haziran ayını geride bıraktıktan sonra bizce çok önem arzeden Temmuz ayına vardık evelallah.
Şimdi mirim, asıl konuya geçmeden önce belirtelim ki bu haziran ayı bizi pek bir salladı. Patır patır doğanlar mı dersiniz, kafamızı kaynatan sıcaklar mı dersiniz bilmem ama ilgili ayımızın gündemi herbirimizde ayrı ayrı yer etti. Yani arayan bulur, kendi doğum vaktini bu kalabalığın içine taşıyarak ayın kutlama değerlerinde re-valüasyon yaratanlarımız bile vardı. Biz de kendi çapımızda -ki çevremiz ile çapımızın oranı bu ay itibariyle hayli değişti, onu da ayrıca anlatacağız- bu eğlencelere iştirak etmeye gayret ettik. Buna rağmen tenkit edildiğimiz de oldu hani ya, ne yapalım, mukadderat.
Taşınanlar vardı.
Gidenler vardı yine.
Gidecem diyenler.
Biz bu hengamede ortam ile çok ilgilenemedik gördüğünüz üzre. Gerekçemiz ise sağlam. Ailemiz memleketten ziyaretimize geldiler efendim. Ailemiz dediysek anne ile baba. Küçük bey teşrif etmediler.
Onbeş günlük bir aile saadetinden sonra dün itibariyle yolcu ettik kendilerini, vardıklarını öğrendik, biz de dönüp anne ile babanın elzağızlarıyla temizlediği evi kürkçü dükkanına çevirmek için gerekli çalışmalara başladık.

Bu saadet döneminde kısaca şunlar oldu:
Eymir'e gidildi, Emre'ler sağolsunlar.
Anıtkabir'e gidildi.
Misafir ağırlandı.
Güvec'e gidildi.
Özel başlık açarsak, şunlar yendi(yanlış anlaşılmasın, evde yenenler bunlar...);
Bulgurlu semizotu, kuzu kapama(ki bekar evi koşulları ile bu bir rekordur şahsımca), muhtelif pilavlar, mantar sote, kısır, antalya usulü piyaz, sürüyle meyve, damacanayla çay, vs.vs.vs.vs.

Ayrıca alşveriş çılgınlığı yaşandı bence.  Bir evin dönmesi için ne kadar çok alışveriş yapılırmış, unutmuşum. Biz tabi tek tabanca, basit yaşıyormuşuz.
Bolca yeme ile ilgisi olmayan, eskiden de aslında sorunum olan "gardrobumun beni terketmesi" derdine el attık topluca. Aslında yanlış tabir kullanmamak lazım. Pantolonlar tüm sadakatleri ile duruyorlardı orada, benim belim onları terketti aslında. Bel dediysem, köt köbek hepsi birden.. Yani sözün kısası, gittik pantol aldık ve yeni beden numaramıza alışma sürecine girdik.

Paşam, sen Temmuz dedin Haziranı sakız ettin, ne iş.

Tamam, bu kallavi girizgahtan sonra Temmuzu cart diye getirelim o zaman. Efendim bu Temmuz pek hareketli biliyorsunuz ama hepimizin doğal gündemi olan seçimden, sıcaktan falan bahsetmiyorum. Bunlar zaten üstümüze üstümüze geliyorlar, geçelim. Benim için biraz özel kaçacak bir önemi oluyor bu ayın. Şöyle ki:

Bu temmuz itibariyle (aslında temmuz sonu da, kutlu temmuz ayı şenlikleri şimdiden başlasın diye erken yazdım) şu gördüğünüz blog(internet günlüğü) bir yılını dolduracak. Bu bloo açmamıza vesile olan arkadaşım Gökhan'ın bloo da aynı şekilde, bir yaşını kutlayacak sessizce tahminen.
Ama asıl önemlisi, ve hatta en önemlisi, bu blogculuk işinde tutunmamızı sağlayan, elimizden tutan, farklı okuyuculara açılım yapmamız için kapı olan, farklı arkadaşlar edinmemizin de sebebi olan, kendisi de pek sevimli, kibar, naif, ince halleri ile vazgeçilmez bir arkadaşımız haline gelen, görüşemez ya da haberini alamazsak meraktan öldüğümüz, bu sene içinde çok şey paylaştığımız zuleyla'nın da şu an itibariyle arşivinin tarihine göre blogunun doğumgünü bu ay kutlanacak, ve dahi kutlanmaya başlamalı aslında. Kimse alınmasın lütfen ama zülün bende yeri farklıdır, kendisine atfen şöyle bir yazı parçası yazmak için bu kadar beklemiş olmama ben bile inanamıyorum ama bu da benim vefasızlığımın bir örneği olsun, diyerek bu yazıyı tamamlayayım.

Kutlu olsun.