İnsanlık tarihi için küçük bir beyin

Yemek yapmam lazım ama bunu yazmadan duramazdım. Biraz önce alışverişte idim bir markette. Market dediğime bakmayın, hasbelkader bulunduğum şehrin sanırım en lüks semtinin en lüks kısmının en yakınına açılan yepyeni, ülke çapında bilindik zincir bir alışveriş mekanındayız.(Sen niye orada idin diye sormayın, kalp kırarım) Hani biraz da ne alacağımı bilmez bir halde girmişim. Baya bayaa deli danalar gibi dolanacağım içeride hissiyatı var. Yani bakın bu bile gerginlik üretiyor bünyede. Tek bildiğim bi şekilli ekmek alayım da, ekmekten ziyafet çekeyim kendime.

Ama bilirsiniz şöyle bi salınılır markette, hani ben onları tanıyamasam bile belki birileri beni tanır da gel beni al derse diye. Klasik sağa döndüm, az ilerde köşede süt ürünleri ve kahvaltılıklar var. Düz git bulursun yani. Kolay. O kısımda buluverdim kendimi. Bakınıyorum, süt alasım var gibi geldi bi an. O arada da bi kalabalık oluşuverdi bu kısımda. Kısım dediğime de bakma ben diyeyim otuzbeş sen de kırk metrekarelik bir alandan bahsediyorum. Böyle heryer teyze doldu. Dur yok teyze demeyelim, hanımefendi doldu. İşte hepsi böyle süslü püslü, bakımlı, sarı hanımlar. Ama hani vardır ya, yılların sonunda o renk oturmuştur saça, hiç yabancı gelmez, anca bakımlı diyebilir bilgisiz erkek. Öyle hanımlar ellili yaşlarında. Gözlük felan da var ha bunlarda, bilinçli tüketici yani. Böyle altı yedi kişi varız ortamda. Bir tanesinin yanında da yirmibeş yaşlarında bir hatun. Dolgu topuk yükseltilmiş taban bot. Hani vardır ya bodurlar giyer çaktırmadan uzamak için. Ondan. Koyu kahve. Uzun krem etek. Pileli, dökümlü. Üstte kaftan yeşili(var mı böyle bir renk, yoksa da ben yaptım oldu) soluk sarı işlemeli ceket. Kahverengi renk, çuvaldan bozma çanta. Ben yapsam daha güzel duracak balyaj röfle karışımı birşey kafada, at kuyruk. Surat da sanırsın limon yalamış demincek. Böyle bir şekil işte. Neyse bu şekil bizim bulunduğumuz o kırk metrekarelik kısma giriş yapmış bize dönük şekilde, insanlık tarihini kökten değiştirecek şu cümleyi haykırdı:
"Ya anneğğ, ben zaten evdeki zeytinleri hiç anlamıyoaruuğm"

Evet, çok düşündüm marketten eve gelene kadar, aynen böyle dedi. Kafamı kaldırdım ve ne yazık ki annesi ile gözgöze geldim ve kaçırdım gözlerimi. Ama hissettiğim şu ki diğer tüm bilinçli tüketiciler de bu nidanın farkında idiler. Midemden büyüyerek yukarı çıkan ve ağzımın içinde zorla duran patlayarak gülme efektini tuttum tuttuuumm tuttuumm, ve... puhahahaaa diye gülmedim arkadaşlar. Erittim ve sinüslerden tüm kafama yayıldı, gözlerim parıl parıl oldu gülümsemekten, ağzım kapalı ama ağız çizgim kulaklarımda bir şekilde fırın tarafına kaçtım. Ekmeği aldım, dolanıp geri geldim. Süt aldım. Meyve sularında hala gülümsüyordum. Yani nasıl gülümseme ama. Orada olsanız canım canım diye şişen yanaklarımı sıkardınız, o kadar.

Ulan karı, o anda kafamda neleri uçuşturdun biliyor musun. Tahir ile Zühre'ye Röfleli ile Zeytin diye nazire yaptırdın bana o vakit. Zeytinin seni anlıyor mu peki dedim içimden. Ya da kafamdan annenin cevaplarını kurdum: "Gel kızım bak, burada halis mulis Türk kültürü, Gemlik zeytini, bunu anlarsın" falan...

Neyse zaten Dimes'in doğal sütü de yokmuş, başka marka almak zorunda kaldım.

Hey allahım, sırf keyfimi yerine getirmek için yarattın da bilmem kaç yıl sonra çıkardın karşıma değil mi bu şekilleri.

Not: Entegral ekmek almışım.. bak bak bak. peh.