Nasıl Büyürüz

Ya da daha doğrusu bizi ne büyütür. Neler olgunlaştırır.
Öylece geliverdi.. Bakalım cevap cümleleri de çıkabilecek mi.

Bi kere bizi yaşam büyütür. Yaşadıklarımız yani. Rafine bir ortamda kaldıkça, kendimizi dışarıdan sakındıkça, ya da birileri üzerimize titredikçe çelimsiz kalırız. Yaşadıkça ve hayatta kaldıkça, gözü budaktan sakınmadıkça, soğukta titredikçe ısınırız, büyürüz. Hani bi ara demiştik ya keskinleşiriz, sivriliriz diye... Belki büyümek odur. Sertleşmek, odunsulaşmak -yanlış anlaşılmasın nasırları çoğalmaktan bahsediyorum- çocukluğumuzdan uzaklaşmaktır.

Bizi tekrar büyütür. Tekrar ettikçe cesurlaşırız. Bilgi biriktiririz, öğreniriz. Pratiği avuçlamak. Okul bilgisini yadsımıyorum ama uygulamanın, ortaya gerçekten koymanın sihirini de kimse reddetmez sanıyorum. Dolayısı ile denemeliyiz diyorum.

Diğer seçimlik fikirler:

a) Hiç büyümeyelim:
Yok öyle birşey. Ya da sadece küçük kalamıyoruz, küçük hissettiğimiz zamanlarımız var ama çoğunlukla, ister istemez büyüyoruz. İçimizdeki çocuk kavramı da değil bu. İnanmayan Cüceloğlu'na sorabilir.

b) Yuh eşşek kadar oldun daha büyüyecen mi:
Ölene kadar yaşayacağız ve tekrar edeceğiz Öyleyse ölene kadar büyüyeceğiz.
(Nasıl espriyi savuşturdum ama, harbi süper olabilirim sanırım ben, biraz daha uçmayı deneyeyim :)