Kişi kendini bilmeli

Bugün akşam evde yemek yiyesim gelmedi, yakındaki bir alışveriş merkezinin yemek katına gittim. Aklımda oradaki dükkanlardan birindeki "kıtırcık" dedikleri bir yiyecek vardı. Bildiğin kuşbaşılı pide işte. Ama pidesi az incece. Kıtır kıtır. Bir porsiyon istedim. Elime bi dikdörtgen kutu verdiler, bu ötünce gel dediler. İyi dedim, aldım oyuncağımı, geçtim bi masaya. Ama daha ilk dakikada pek de eğlenceli bir oyuncak olmadığı anlaşıldı. Tek eğlencesi birkaç dakika sonra çalacak olması idi. Bu kutu meşgale olamayınca kendime başka işler edindim. Etrafımı inceledim. İncelerken doğrudan fikrim geldi: Hani topluca durulan bir mekandayız ya, bu hafta da bizi patlattılar ya, paranoya yaptım. Nerede terörist olabilir, nasıl bir risk üretiyor olabilir diye inceledim. Önce sahipsiz paket/poşet arandım, yoktu. Sonra saldırgan arandım gözlerimle. Hemen profilini çıkardım, 20-35 yaşlarında, erkek ya da kadın farketmez, tek başına. Uzun uzun baktım tüm yüzlere. Yoktu. İki erkek olanlar, iki kadın olanlar, bir erkek bir kadın olanlar, kalabalık gruplar. Aradığım yoktu evet, rahatladım.

Benimle aynı paranoyaya sahip başka gözlerin değebileceği tek bir şüpheli vardı aslında mekanda.