Yine mor gece ya da sabah

Vaktinde şöyle bir yazı yazmışız. Aynı hal yine tekrar etmekte. Madem öyle, biz de biraz nazire yapalım o yazıya.

Uykumu kaçırdı alerjik bünyem. Hem de nasıl ama... Bu sefer neyin dokunduğunu da bulamadım. Göz, burun, damak kalmadı. İkibuçuk saattir evin içinde deli danalar gibi dolanıyorum. Yatağı salona bile taşıdım, ama yok, bulamadım. Neyse dedik, kabullendik. Blog dolandık biraz, görmüşsünüzdür. Eski yazıda da dolanmışız ama o zaman o kadar ortama girmemişiz ki ce-kutusu notları yazamazmışız.

Toprak kokuyor mu diye balkona çıkayım dedim, karanlığın içinde güvercin korkuttu beni, hemen geri içeri kaçtım. Gerçi benim korktuğum şey onun korkup kaçması idi. Zaten hep bilmediğimizden korkarız, değil mi.

Ayrıca çıksa idim balkona pek de toprak kokmaz idi herhal. Toprak kokusunu alabilmeniz için genelde yağmur gerek. Aslında yağmur yağsa şu bizim alerji illeti biraz sakinler diye umuyorum.

Eski yazının dibinde edebiyat yıkmışız, şimdi burada canım istemedi.  Yalnız, bi yerlerden bir dua aldık herhalde, 0510 itibariyle sakinledim biraz.