Aradığınız beyne şu anda ulaşılamıyor*

Bugün öğlene kadar işyerinde debelendik. Sonra 1315 gibi dükkandan çıkıp derse topukladım. Ders de 1340'ta olduğu için insan gibi kullanmadım yolda diyebiliriz. Sonra bunun üstüne İlhan hanım derse gecikti. Yani yetişmek için çabalarken trafikte ölsem ya da birilerini öldürsem, amaçsız ölünmüş olacaktı, ne komik değil mi.
Saat beşe kadar bayıldıktan sonra geri dükkana döndük. 1930'a kadar yine debelendikten sonra Ümitköy'e indik. Seyir Cafe diye bir yer var, oraya yıkıldık. Fesleğenli fettucini yedim. Bildiğiniz fesleğen otlu erişte işte. Su içtim, ama içerken kendimi şehirlerarası otobüste sandım. Sonra elmalı nargile de içtim. Ya da çektim. Bereketli idi nargile. Bi freşa meyveli soda ve 3 bardak çay eşliğinde ( sıra ile ) 23 civarına kadar sürdü nargile keyfi. geceyarısına kadar da konuşma sürdü. Sonra bitti.

Çocuklar çocuk değil, sadece boyu posu bodur normal insan onlar. Örnekleriyle bunu öğrendim.

İnsanın nüvesi öyle bir şeydir ki, bitmez. İnsan, o kendi potansiyelinin boyutlarını da bilemez. Bittiğinizi sandığınız anda bir o kadar daha gidebilirsiniz aslında. Bunu bilirseniz yapabilirsiniz. Akşam şirketten çıkarken pilim bitmiş, yapılamayan işten dolayı moralim dip yapmış vaziyette iken, bunun üzerinde beş saat daha konuşup dinleyebildim. Oturup bu eyleme başlamadan önce ise sadece eve gidip göçmeyi planlıyordum. Kendi potansiyelinizi bilin. Hatta onun bir sınırı olmadığını varsayın, ne kadar uğraşırsa uğraşsın insan, kendini tüketemez. Bitmezsiniz, erimezsiniz. Korkmayın.
Eh saat yeni gün olmuş diye eve geldim. Kafamda bu minvalde bir yazı yazıp günü noktalamak varken oturdum, aldım bilgisayarı kucağıma. Bir baktım, posta kutumda bir yardım çığlığı. Eh dedim, mesai bitmemiş nüve kullanımında. Cevap postam da şu üstteki paragrafın bir özeti idi. Bir baktım sikaypee'de bir adam. Sarıldım boğazına, işim için sıkıştırdım. Bakın, bu da planda yoktu, bunun için de enerjim yok sanırdım biri hariçten sorsa idi, yapar mısın diye. Daha da yapıyor olduğum şeyler var şu anda. Biri de benim boğazıma sarıldı yine şikaype'de, onu da ufalıyorum.
Özetle, kendi potansiyelinizin farkına varın demiyorum. Sadece onun sınırsız olduğunu düşünün. İyi düşünün iyi olsun. Olur deyin olsun. Yaparsınız. Sınırı kendiniz çiziyorsunuz, sınır koymayın. Sınır yok.



*: Cümle işyerinde bir arkadaşın ağzından dökülmüştür.